top of page

Δημοσιεύσεις

Κατεβάστε τις δημοσιεύσεις μου:

​"Education is the most powerful weapon which   you can use to change the world". Nelson Mandela
2.png
1.png
Ψηφιακά Παιχνίδια & Προσχολική Ηλικία

Πρακτικά Πανελλήνιου Συνεδρίου: Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ Τ.Π.Ε. 2015


Συμπεράσματα Έρευνας:

 

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, της σημερινής εποχής, φαίνεται να είναι όντως η πιο ταχεία αναπτυσσόμενη ομάδα χρηστών των ψηφιακών μέσων. Τα παιδιά που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη έρευνα, όχι μόνο έκαναν χρήση Η/Υ, αυτόνομων κονσόλων, κινητών τηλεφώνων και tablets, αλλά πολλά από αυτά είχαν στο σπίτι τους, κάποιο μέσο, το οποίο άνηκε στα ίδια και όχι σε κάποιο συγγενικό πρόσωπο. 

Φαίνεται πως το κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο των οικογενειών των παιδιών, δεν επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό, την κατοχή και χρήση των ηλεκτρονικών μέσων από αυτά. Οι απαντήσεις των δύο δειγμάτων, έδειξαν καθοριστικές ομοιότητες, όσον αφορά τα παιδιά που φοιτούν στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Έντονες διαφορές παρατηρήθηκαν στην επιλογή κατηγορίας ψηφιακών παιχνιδιών (αγαπημένο παιχνίδι), σε σχέση με το φύλο των ατόμων, όπως ακριβώς έγινε και με την επιλογή αγαπημένων συμβατικών παιχνιδιών.

Το σύνολο του δείγματος, φαίνεται να χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα για τους ίδιους λόγους, με παρόμοια συχνότητα και διάρκεια, ανεξαρτήτως φύλου και οικογενειακού υπόβαθρου.

Τα ίδια τα παιδιά φαίνεται να αντιμετωπίζουν τα ψηφιακά παιχνίδια, σαν κάτι οικείο γι’ αυτά και δεν έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους, όταν στα πλαίσια μίας «εργασίας», όπως τους ανακοινώθηκε, έγινε συζήτηση για ένα τέτοιο θέμα.

Τέλος, θεωρώντας ότι η έρευνα έγινε για την παραγωγή ψηφιακών παιχνιδιών, τα ίδια τόλμησαν να ζητήσουν παιχνίδια με πιο ενδιαφέροντες ήρωες και μεγαλύτερη έμφαση στο φόντο του παιχνιδιού, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη σημασία που έχει γι’ αυτά, ένα παιχνίδι με ελκυστικά γραφικά.

 

Όλα τα παιδιά και στα τέσσερα τμήματα διαθέτουν ένα ή περισσότερα ηλεκτρονικά μέσα στο σπίτι τους. Παρατηρείται μία μικρή αύξηση του ποσοστού ενασχόλησης με τα ψηφιακά παιχνίδια στα ιδιωτικά σχολεία (μικρότερη του 10%). Ωστόσο, το ποσοστό καθημερινής χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων, είναι ελαφρώς αυξημένο στα ιδιωτικά σχολεία. Από την παρούσα έρευνα, προέκυψε πως τα παιδιά που φοιτούν σε δημόσια σχολεία παίζουν ψηφιακά παιχνίδια σε κάποιο ηλεκτρονικό μέσο που ανήκει στους γονείς τους, ενώ στην πλειοψηφία τους, τα παιδιά των ιδιωτικών σχολείων δήλωσαν πως τα ηλεκτρονικά μέσα ανήκουν στα ίδια.

Τα παιδιά των δημόσιων σχολείων παρουσιάζουν ελαφρώς αυξημένο ποσοστό στην ατομική χρήση του διαδικτύου. Τα περισσότερα παιδιά που φοιτούν στην ιδιωτική εκπαίδευση δε δήλωσαν πως έμαθαν μόνα τους τα ψηφιακά παιχνίδια που παίζουν, αφού μόλις ένα 15% είπε κάτι σχετικό. Αντιθέτως, τα παιδιά των δημόσιων σχολείων, δήλωσαν σε ποσοστό 36% πως ανακάλυψε τα παιχνίδια αυτά, ψάχνοντας στο διαδίκτυο. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, πρώτη έρχεται η προτροπή κάποιου γονέα.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ο στόχος του παιχνιδιού, δηλαδή η "ανάγκη" του παιδιού να κερδίσει, φτάνει το 60% της επιλογής τους. Ακολουθούν τα γραφικά (16%), η ταύτιση με τον ήρωα του παιχνιδιού (14%) και η ομαδικότητα αγγίζει μόλις το 4%. Το 6% του συνόλου των παιδιών δήλωσε ότι τους αρέσουν όλα τα πράγματα στο παιχνίδι που παίζουν. Οι παραπάνω επιλογές φαίνεται να αποτελούν γενικότερες επιλογές της συγκεκριμένης ηλικίας και δε φαίνεται να επηρεάζονται από το φύλο ή την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, καθόσον τα παιδιά και των τριών σχολείων, έδωσαν κοινές απαντήσεις. Συνολικά, τα παιδιά, όταν κρίνουν ένα παιχνίδι, εστιάζουν στα γραφικά και τη δυσκολία, ενώ τα περισσότερα δεν μπορούσαν να σχολιάσουν κάτι αρνητικό για τα αγαπημένα τους παιχνίδια.

Έντονες διαφορές εμφανίστηκαν στην επιλογή είδους ψηφιακών παιχνιδιών, ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια. Τα παιχνίδια δράσης είναι πρώτα στις επιλογές των παιδιών προσχολικής ηλικίας και κυρίως στα αγόρια. Τα κορίτσια επιλέγουν κυρίως παιχνίδια προσομοίωσης, πράγμα που συνδέεται και με τις επιλογές των συμβατικών παιχνιδιών των δύο φύλων, όπως θα δούμε παρακάτω.

 

Τέλος, φαίνεται πως τα παιδιά που φοιτούν στο ιδιωτικό σχολείο, έχουν προτίμηση στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αντί στο παιχνίδι με φίλους, το οποίο υπήρξε πρώτη επιλογή των παιδιών στα δημόσια σχολεία. Μία πιθανή εξήγηση γι’ αυτό, είναι πως τα παιδιά που φοιτούν στα συγκεκριμένα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, κατοικούν σε διάφορες περιοχές της Αττικής, πολλές από αυτές, ιδιαίτερα μακρινές από το χώρο του σχολείου, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να βρίσκονται συχνά μεταξύ τους. Ίσως, το γεγονός αυτό, να έχει καταστήσει το παιχνίδι με φίλους, μία όχι και τόσο οικεία δραστηριότητα.

 

Επιθετική Συμπεριφορά: Υπάρχουν "κακά" παιδιά;

 

Η επιθετικότητα στα παιδιά προσχολικής ηλικίας αποτελεί σύνηθες φαινόμενο, αν και οι επιθέσεις με σκοπό τον τραυματισμό άλλων παιδιών δεν είναι συχνές. Η λεκτική επιθετικότητα, οι σπρωξιές, οι κλοτσιές και άλλα είδη επιθετικότητας είναι παρόντα στην προσχολική ηλικία, αν και ο βαθμός στον οποίο εκφράζεται η επιθετικότητα αλλάζει καθώς το παιδί μεγαλώνει.

 

Επιθετικότητα είναι η σκόπιμη πρόκληση βλάβης σε ένα άλλο άτομο. Τα βρέφη δε συμπεριφέρονται επιθετικά. Είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι η συμπεριφορά τους έχει ως στόχο να βλάψει τους άλλους, ακόμα και όταν χωρίς τη θέλησή τους συμβαίνει αυτό. Αντίθετα, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας εκδηλώνουν σαφή επιθετικότητα.

 

Στα πρώτα χρόνια της προσχολικής περιόδου, ένα μέρος της επιθετικότητας έχει ως στόχο να εξασφαλίσει ένα ευχάριστο, για το παιδί, αποτέλεσμα, όπως π.χ. το παιχνίδι ενός άλλου παιδιού. Επομένως, η επιθετικότητα δεν έχει σοβαρό περιεχόμενο, όπως φαίνεται και από τους διαπληκτισμούς, οι οποίοοι αποτελούν τυπικό χαρακτηριστικό της προσχολικής ηλικίας. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου ένα παιδί δεν εμπλέκεται, τουλάχιστον περιστασιακά, σε μία επιθετική πράξη. Από την άλλη, η ακραία και παρατεταμένη επιθετικότητα αποτελεί σοβαρή αιτία ανησυχίας. Στα περισσότερα παιδιά, η επιθετικότητα μειώνεται στο τέλος της προσχολικής περιόδου, όπως επίσης μειώνονται η συχνότητα και η μέση διάρκεια των επισοδείων επιθετικής συμπεριφοράς.

Αυτό στο οποίο εν μέρει οφείλεται η μείωση της επιθετικότητας στο παιδιί είναι η αναπτυσσόμενη προσωπικότητα και η κοινωνική του ανάπτυξη. Συγκεκριμένα, μεταξύ των άλλων, το παιδί μαθαίνει να ελέγχει καλύτερα τα συναισθήματα που βιώνει. Η ικανότητα αυτή ονομάζεται συναισθηματική αυτό-ρύθμιση. Από το 2ο έτος και μετά, το παιδί είναι ικανό να μιλήσει για τα συναισθήματά του και να χρησιμοποιεί στρατηγικές για να τα ρυθμίσει. Καθώς μεγαλώνει, υιοθετεί όλο και πιο αποτελεσματικές στρατηγικές ρύθμισης και μαθαίνει να αντιμετωπίζει καλύτερα τα αρνητικά συναισθήματα.

 

Παρά τη συνήθη μείωση της επιθετικότητας στο μέσο παιδί, ορισμένα παιδιά συνεχίζουν να είναι επιθετικά καθ'όλη τη διάρκεια της προσχολικής περιόδου. Επιπλέον, η επιθετικότητα είναι ένα σχετικά σταθερό γνώρισμα της προσωπικότητας (τα παιδιά με τη μεγαλύτερη επιθετικότητα στην περίοδο αυτή, συνεχίζουν να είναι επιθετικά κατα τη σχολική ηλικία).

 

Υπάρχουν δύο είδη επιθετικότητας για τα οποία μιλάμε σε αυτές τις ηλικίες. Η Συντελεστική και η Διαπροσωπική. Η πρώτη είναι η επιθετικότητα που προκαλείται από την επιθυμία επίτευξης ενός συγκεκριμένου στόχου και η δεύτερη είναι η μη σωματική επιθετικότητα που έχει σκοπό της να προκαλέσει βλάβη στην ψυχολογική ευεξία ενός άλλου ατόμου.

 

Τα γενικότερα αίτια της επιθετικής συμπεριφοράς είναι η επιθετικότητα κατά τη θεωρία της κοινωνικής μάθησης , δηλαδή όταν ένα παιδάκι προσπαθεί να μιμηθεί μια επιθετική συμπεριφορά που έχει παρακολουθήσει στο παρελθόν, η παρακολούθηση της τηλεοπτικής βίας, που είναι υπερβολικά σύνηθες φαινόμενο στις εποχές μας και άλλα.

 

Τρόποι για μείωση της επιθετικότητας:

 

  • Προσφέρουμε ευκαιρίες στο παιδί προσχολικής ηλικίας να παρατηρεί άλλους που συμπεριφέρονται με συνεργατικό και θετικό κοινωνικό τρόπο.

  • Δεν παραβλέπουμε την επιθετική συμπεριφορά.

  • Δείχνουμε στο παιδί προσχολικής ηλικίας πώς να επινοεί εναλλακτικές ερμηνείες για τη συμπεριφορά των άλλων.

  • Ελέγχουμε τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρακολουθεί το παιδί, ιδιαιτέρως όσα περιέχουν βίαιες σκηνές.

  • Βοηθούμε το παιδί προσχολικής ηλικίας να κατανοήσει τα συναισθήματά του.

  • Εκπαιδεύουμε το παιδί στον ηθικό συλλογισμό και αυτοέλεγχο.

 

 

Επίσης, θα ήθελα να αναφερθώ στη Διαταραχή ελλειματικής προσοχής-υπερκινητικότητας που έχει κάποιες επιθετικές συμπεριφορές, οι οποίες σπάνια βέβαια γίνονται εσκεμένα. Δεν υπάρχει απλό τεστ για την αναγνώριση του ΔΕΠ-Υ, ωστόσο υπολογίζεται ότι το ποσοστό των παιδιών κάτω των 18 μηνών με ΔΕΠ-Υ είναι περίπου 3-7%. Μη φοβάστε να εξετάσετε τα παιδιά σας από ειδικούς ιατρούς. Προσωπικά, θεωρώ ότι η εξέταση από λογοθεραπευτή και εργοθεραπευτή είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, για να είναι όλοι οι γονείς σίγουροι για τις συμπεριφορές των παιδιών τους και την καλύτερη επιλογή εκπαίδευσης.

 

Τέλος, να προσθέσω κάτι, το οποίο, περιέργως παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό ακόμα και σήμερα. Πρόκειται για τη δηλητηρίαση από μόλυβδο, που προκαλείται κυρίως από τα οικοδομικά υλικά σχολείων/σπιτιών και σχετίζεται με την επιθετική συμπεριφορά. Για να βεβαιωθείτε, μιλήστε με τον παιδίατρό σας για να σας γράψει μία απλή εξέταση αίματος.

Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) 

​

Η διαταραχή που κανένας δε γνώριζε πριν από μόλις μερικές δεκαετίες, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας ή ΔΕΠ-Υ, χαρακτηρίζεται από αδυναμία συγκέντρωσης, παρορμητικότητα, χαμηλά επίπεδα ανοχής στη ματαίωση και σε γενικές γραμμές, ακατάλληλη δραστηριότητα. Όλα τα παιδιά παρουσιάζουν κάποια στιγμή τα γνωρίσματα αυτά, όμως για τα παιδιά που έχουν διαγνωσθεί με ΔΕΠ-Υ, η συμπεριφορά αυτή είναι συνήθης και δυσκολεύει τη λειτουργικότητά τους στο σπίτι και το σχολείο.

 

Γενικά είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα παιδιά που απλώς εμφανίζουν υψηλά επίπεδα δραστηριότητας από τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ.

 

Οι πιο συνηθισμένες ενδείξεις της ΔΕΠ-Υ είναι:

  • Διαρκής δυσκολία στην ολοκλήρωση ενός έργου, στην εφαρμογή οδηγιών και στην οργάνωση του έργου.

  • Αδυναμία παρακολούθησης ενός τηλεοπτικού προγράμματος από την αρχή μέχρι το τέλος.

  • Συχνές διακοπές της ροής του λόγου τών άλλων ή αδιάκοπη ομιλία.

  • Τάση να αρχίζει κάτι αμέσως, χωρίς πρώτα να έχει ακούσει όλες τις οδηγίες.

  • Δυσκολία στο να περιμένει ή να κάθεται ακίνητο.

  • Νευρικότητα στις κινήσεις.

 

Επειδή δεν υπάρχει ένα απλό τεστ για την αναγνώριση της ΔΕΠ-Υ, δε γνωρίζουμε ακριβώς το ποσοστό των παιδιών που έχουν αυτή τη διαταραχή. Οι περισσότερες έρευνες υπολογίζουν ότι το ποσοστό των παιδιών κάτω των 18 μηνών με ΔΕΠ-Υ είναι περίπου 3%-7%. Μόνο ένας εκπαιδευμένος κλινικός μπορεί να προβεί σε ακριβή διάγνωση, αφού πρώτα αξιολογήσει το παιδί και πάρει συνεντεύξεις από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς.

 

Η θεραπεία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ έχει αποτελέσει αντικείμενο σημαντικών διχογνωμιών μεταξύ των ειδικών. Επειδή σχετικές έρευνες έχουν βρει ότι η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων, όπως το Ritalin ή το Dexadrine (που περιέργως, είναι διεγερτικά), μπορεί να μειώσει το επίπεδο δραστηριότητας των υπερκινητικών παιδιών, πολλοί ιατροί συνταγογραφούν ελεύθερα τα σκευάσματα αυτά.

 

Αν και, σε πολλές περιπτώσεις, οι ουσίες αυτές είναι αποτελεσματικές, αυξάνοντας το εύρος προσοχής και τη συμμόρφωση των παιδιών, σε άλλες περιπτώσεις οι παρενέργειες (νευρικότητα, μειωμένη όρεξη, κατάθλιψη κ.τ.λ.) είναι σημαντικές και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών δεν είναι ακόμη γνωστές. Είναι επίσης, αλήθεια ότι παρόλο που αυτά τα φαρμακευτικά σκευάσματα βελτιώνουν τη σχολική επίδοση βραχυπρόθεσμα, τα ευρήματα σχετικά με το αν υπάρχει μακροπρόθεσμη βελτίωση είναι ανάμεικτα. Μάλιστα, ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι έπειτα από μερικά χρόνια, τα παιδιά που πήραν φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία της ΔΕΠ-Υ δεν εμφανίζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις από τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ που δεν έλαβαν καμία φαρμακευτική αγωγή. Παρ'όλα αυτά, οι φαρμακευτικές ουσίες συνταγογραφούνται με συχνότητα που συνεχώς αυξάνεται.

 

Εκτός από τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών, μια διαφορετική προσέγγιση στη θεραπεία, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί εκπαιδεύονται σε τεχνικές βελτίωσης της συμπεριφοράς του παιδιού, με τη χρήση κυρίως της επιβράβευσης (όπως οι έπαινοι) για την επιθυμητή συμπεριφορά. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αυξήσουν τις δομημένες ομαδικές δραστηριότητες στην τάξη και να χρησιμοποιούν άλλες τεχνικές διαχείρισης της τάξης, για να βοηθήσουν το παιδί με ΔΕΠ-Υ, το οποίο συναντά σοβαρές δυσκολίες στη διεκπεραίωση έργων με ελλιπή δομή.

 

Τέλος, επειδή ορισμένες έρευνες έχουν δείξει συνάφεια ανάμεσα στη ΔΕΠ-Υ και στη διατροφή, κυρίως τη διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά οξέα και προσθετικές ουσίες, μερικές φορές συνιστάται η αλλαγή στη διατροφή. Ωστόσο, οι διατροφικές θεραπείες δεν είναι επαρκείς από μόνες τους.

 

© 2015 by Christina Chara Marinos

 

Όλο το υλικό του ιστοχώρου διέπεται από τις αρχές προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας και διατίθεται στους επισκέπτες μόνο σαν πληροφόρηση και μόνο για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται κάθε αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή με οποιοδήποτε μέσο περιεχομένου, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια. Η μη επιτρεπτή χρήση του ιστοχώρου αυτού σημαίνει καταλογισμό ευθυνών σύμφωνα με τον Ν. 2121/93 και τους κανόνες διεθνούς δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.


Οποιοδήποτε υλικό, εμπορικό σήμα ή λοιπό περιεχόμενο τρίτων που βρίσκεται στον ιστοχώρο αυτό είναι προστατευμένο από νομικά και πνευματικά δικαιώματα από τρίτους που έχουν παραχωρήσει στην επιχείρηση τα παραπάνω υλικά για προώθηση των προϊόντων.
 

Αναφορά Δημιουργού — Θα πρέπει να καταχωρίσετε αναφορά στο δημιουργό , με σύνδεσμο της άδειας, και με αναφορά αν έχουν γίνει αλλαγές . Μπορείτε να το κάνετε αυτό με οποιονδήποτε εύλογο τρόπο, αλλά όχι με τρόπο που να υπονοεί ότι ο δημιουργός αποδέχεται το έργο σας ή τη χρήση που εσείς κάνετε.

 

Παρόμοια Διανομή — Αν αναμείξετε, τροποποιήσετε, ή δημιουργήσετε πάνω στο υλικό, πρέπει ν δινείμετε τις δικές σας συνεισφορές υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο.
 

bottom of page